Foto’s Reünie 2019

Toespraak Kol b.d. van der Hooft

“God was daar niet”, zei onze dominee, Dick Langhenkel in 1994 in een EO uitzending. En of je nu gelooft of niet gelovig bent: beter kun je de desolate omgeving waar wij werkten niet beschrijven.

Ieder van ons heeft aan die tijd eigen herinneringen; een tijd, dat niets zeker was. Eén ding was wel zeker: wij hebben daar het onmogelijke mogelijk gemaakt, van welke rotatie je dan ook was. En dat ondanks alle tegenwerking, pesterijen en zelfs gijzelingen van Bosnisch-Servische kant en een gebrek aan medewerking van UNPROFOR-zijde. Wij deden onze uiterste best het Infanterie-bataljon, ons ziekenhuisje en in het begin ook de Geniecompagnie in Srebrenica logistiek te ondersteunen.

De omstandigheden waaronder wij dat moesten doen, behoeven geen nadere uitleg. Wij weten dat zelf al goed genoeg. Persoonlijk houd ik deze herinnering vast: het was een illusie te denken, dat je als commandant de eenheid kon sturen. Immers, het Support Command was een eenheid samengesteld uit mensen van alle windstreken van het leger, bovendien nog verdeeld over diverse rotaties. En dan nog de grootte van de compound en de afstanden van Split-Lukavac-Srebrenica. Als je dan denkt dat je daar in je eentje leiding aan kan geven, zit er echt een steekje los. Maar dat hoefde ook helemaal niet!!!

Nagenoeg iedereen van ons was zich er terdege van bewust wat er moest worden gedaan en deed dat dan ook! Haast zonder uitzondering! Ik kan me nog goed herinneren, dat ik hier en daar soms eerder wat gas moest laten terug nemen, dan dat ik er een tandje bij moest laten zetten. Hoe makkelijk kan leiding geven dan zijn. Weet, dat jullie echt bewonderenswaardig je taken hebben uitgevoerd. Daarop konden ik en de commandant na mij vertrouwen. Die herinnering blijft gelijk! Net als alle anekdotes die we allemaal ieder voor zich nog herinneren.

Dat wij ook uiteindelijk allen weer veilig thuis zijn gekomen, is ook goed te memoreren. Dat wil niet zeggen, dat het ook allemaal zonder kleerscheuren is gebleven. Ook daarom is het goed hier bij elkaar te zijn. Niemand van ons hoeft zich daarvoor te verantwoorden. Vandaag mogen wij met elkaar onze herinneringen delen: goede, maar óók minder goede! Elke keer weer en zeker nu na 25 jaar!

In die 25 jaar heeft de tijd niet stil gestaan. In al die achter ons liggende jaren zijn collegae, vrienden, bekenden uit die tijd overleden en niet meer onder ons.

Laten wij hen in de nu volgende minuut stilte weer in ons midden opnemen en hen ieder van ons persoonlijk gedenken.