Hoofdstuk 9

DE LEEF- EN WERKOMSTANDIGHEDEN OP DE COMPOUND VAN HET SUPPORT COMMAND

Lukavac was de locatie van het 1 (NL) VN Support Command. De fabriek, luisterend naar de naam “Boris Kidric?” vormde het onderkomen en ligt op ongeveer 10 km van het vliegveld Tuzla. Het is een zeer grote petrochemische fabriek die dan al twee jaar buiten werking is, behalve dan het deel van de cokesfabriek dat voor de stroomvoorziening van de stad Lukavac zorgt. Op 4 februari 1994 werd het contract met de fabriek getekend in de directeurskamer, en op 1 maart moest bescherming van de enclaves Srebrenica en SIMIN HAN overgenomen zijn van de Canadezen.

Er is vanaf februari 1994 ontzettend veel energie gestoken door de eerste rotatie in het bewoonbaar maken van het complex, het personeel droeg daarbij stofkappen. “Wat een troep was het hier bij onze aankomst!” zegt ook commandant Support Command, kolonel Frans van der Hooft, in een interview met de Legerkoerier. Hij was de eerste commandant, met als plaatsvervanger Lkol Willem van Dullemen, die op 12 mei 1994 tot 1 juli 1994 het commando overnam. Aanvankelijk was het complex smerig en stoffig van het roet en andere uitgestoten stoffen. Er is 200 ton vuil afgevoerd. In november 1994 volgt er nog een commando-overdracht, de nieuwe Commandant 1 NL VN Support Command, Lkol Dick Modderman volgt Lkol Loek Habraken op.

 

De kamers van de stafgebouwen waren ooit als kantoren gebruikt. Er was in twee jaar niemand meer geweest. De sanitaire omstandigheden waren zeer slecht. Voor 10 man waren 2 Wc’s, niet meer dan een gat in de vloer en 2 douches waarvan de boilers doorgerot waren omdat ze ook twee jaar leeggestaan hadden. De genie heeft verwoede pogingen gedaan om het de volgende rotaties naar de zin te maken.

Er waren 2 kroegen annex koffieruimten: “De Kolenhoek” en de “Kolenkit”, een fitnesshok met behoorlijk veel toestellen. En er was een winkeltje oftewel de ”Taxfreeshop” die na verloop van tijd werd ingericht. In de shop, aansluitend aan de hal van het stafgebouw werden o.a. scheermesjes, tandpasta, rookartikelen, Zippo’s, walkmans, T-shirts, ansichtkaarten en andere memorabilia met VN-logo verkocht. De compound werd omgebouwd tot een leefbaar complex waar gemiddeld 350 tot 400 man in konden huizen en een opslag voor o.a. 4 x 16 x 40.000 liter brandstof in Bravinzakken, voorts: voorraden levensmiddelen, water en kantinegoederen. Maar ook telkens veel voorraad op de 4- en 10 tonners onderweg.

De oude keuken voldeed aanvankelijk “niet helemaal” aan hygiënische voorschriften. Vandaar dat er keukenwagens gebruikt werden. Er is nog een verboden chemisch laboratorium nabij de leef- en werkruimte. Het is afgezet met tape, prikkeldraad en borden met doodshoofden. Op weg naar de eetzaal lopen de militairen er iedere dag langs.

Het water dat uit de kraan stroomt wordt aanvankelijk niet gekwalificeerd als drinkwater. Het drinkwater wordt uit Lukavac betrokken via een leiding die dwars door de chemisch doordrenkte bodem loopt. Pas na enkele weken komt er gezuiverd drinkwater dat door de Mobiele Drinkwater Installatie van 113 algemene Bevo Diensten Cie wordt geproduceerd.

Iedere fase van een missie heeft z’n bekoring: als je als eerste lichting arriveert, komt er veel improvisatievermogen bij kijken.

Nog niet alles is in regels ingebed, dat heeft zo zijn charme. Kom je later in het uitzendgebied, dan is het verblijf al behoorlijk ingericht